Ron Snel was de spreker tijdens deze Café Pensée. Hij is strategisch adviseur en filosoof. Hij is de bevlogen oprichter van de Stichting Contributisme.
De ontwikkeling van de mensheid is, filosofisch gezien, te omschrijven in vier fasen. Fase 1 is de fysieke fase: de mens leeft louter om te overleven. Fase 2 is de gewaarwording: de mens gaat verzamelen en vergaderen en leeft emotioneel en ritueel in een stamverband. Samen zijn is gezellig én noodzakelijk. Fase 3 is de ontdekking van “We zijn wat we denken.” Het is de fase van strategie-ontwikkeling op allerlei terreinen des levens. Fase 4 is in ontwikkeling; het is de transitie waarin we ons nu bevinden. Het is de ervaringen van het intuïtieve innerlijke weten. Weten dat op deze wijze doorgaan niet goed is voor de aarde: de economie als leidend en heersend (geld)principe loopt vast. Ron Snel liet de slingerbeweging van een bal aan een touw zien. Als de bal op het dieptepunt is lijkt de snelheid af te nemen, maar juist dán kom de meeste energie vrij om omhoog te gaan. De beweging gaat door het dode punt heen. Dat is de fase waarin we verkeren. Collectief wordt er een wereldbewustzijn wakker dat het anders moet.
Het wordt tijd voor contributisme. De leidende vraag is niet langer: “Wat levert het (materieel) op?” Het wordt: “Wat draag het (materieel en immaterieel ) bij?” Het denken aan voortleven op deze aarde is contributisme. Mensen als Mandela en paus Franciscus worden door iedereen herkend als mensen die een andere tijd, die van het contributisme, vóórleven. Het profijtbeginsel, gebaseerd op schaarste, loopt vast. Er is genoeg voor iedereen. Twee maal genoeg is nog genoeg. De bezitter van de schaarse middelen moet collectief bevraagd worden.