Zondagmorgen 19 augustus 2012 vroeg bezocht een kleine delegatie van de Raad van Kerken de moskee in de Bremstraat op deze locatie waren vooral Turkse Baarnaars bijeen. Na het ochtendgebed sprak de voorzitter van de Raad van Kerken, ds René van den Beld, ter gelegenheid van het einde van de Ramadan onderstaande toespraak uit. Uiteraard is de toespraak bedoeld voor alle Baarnse moslims, ook voor hen die niet hier aanwezig waren.

“Namens de Raad van Kerken – Baarn kom ik u groeten nu het einde van uw vastentijd, de Ramadan, en het begin van het Suikerfeest is aangebroken. Ik wens u toe dat dit Kleine Feest, zoals u het ook noemt, zegenrijk mag zijn voor u als moslimgeloofsgemeenschap in Baarn, voor u persoonlijk en vooral ook voor u als gezinnen.

Samen met de joodse geloofstraditie hebben christenen met u gemeen Abraham, voor u Ibrahim, als vader der gelovigen. Hoe zeer we verschillen en dat doen we, is zeker dat met het geloof van Abraham het geloof tegen de afgoden is begonnen. Afgoden. Dat is waar Mozes en Israëls profeten op hebben gewezen. Dat is waar Jezus op heeft gewezen. Dat is waar ook Mohammed van doordrongen is geraakt. Het monotheïsme bezint zich op de vraag wat afgoden met mensen en hun waardigheid als schepsel doen.

Vasten is te zien als een strijd tegen de afgoden van geld, oorlogszucht, machtswellust en hebzucht. Afgoden die we samen steeds weer moeten leren ontmaskeren.
Die strijd kan een mens niet alleen aan, daar hebben we anderen en geloofsgenoten bij nodig. Alle drie de geloofstradities kennen dan ook het vasten om zo de Eeuwige te vinden. Jesaja en Jezus spreken, net als Mohammed, nadrukkelijk over vasten.

Wij leven in Nederland in een democratische samenleving. Reden om dankbaar voor te zijn. Toch blijkt er steeds minder begrip voor wat gelovigen in deze geestelijke en lichamelijke oefeningen en in de gebedsrituelen ten diepste zoeken: De Eeuwige, die Vrede is!

Voor veel christenen is de vasten vaak louter nog tot het carnaval, voorafgaand aan het vasten, beperkt geraakt. Maar óók is er in zowel in protestantse als in rooms-katholieke kringen een nieuw verlangen het vasten weer te leren. Van uw Ramadan kunnen we dan ook leren.

Het sluit ook aan bij wat we in algemene zin duurzaamheid zijn gaan noemen: onze kinderen en de kinderen van onze kinderen willen we een wereld van vrede nalaten, niet met uitgeputte bronnen, niet met kaalgegraasde weiden en akkers, niet met verstoorde relaties , niet met torenhoge schulden. Vasten leert wat duurzaamheid is: Gods Schepping bewaren als zijnde goed.

We zullen daarom elkaar nog meer moeten zoeken, ook hier in Baarn, om vrede voor dit dorp te kunnen betekenen. Om door onze tradities aan duurzaamheid bij te dragen.

U gaat op deze 19e augustus 2012 nu in uw families het Suikerfeest vieren en in grotere plaatsen worden ook de begraafplaatsen bezocht. De overledenen deden ons veel voor in het geloof. Ook wilt u, als er onenigheid is geweest, weer met elkaar opnieuw beginnen.

Dat hoort ook bij de Ramadan en het Suikerfeest. En daarna gaat u weer op naar het Grote Feest of Offerfeest van Abraham in oktober. Misschien kunnen we dit jaar elkaar een- of tweemaal als moslims en christenen en wie maar mee wil doen, ontmoeten om dan te spreken over Abraham in zijn strijd tegen de afgoden, over respect, verdraagzaamheid en over diversiteit als rijkdom.

De Raad van Kerken – Baarn wenst u Vrede en vreugde.”

Na afloop werd er traditiegetrouw met smaak gegeten van het zoete gebak dat bij deze feestdag hoort. Van beide zijden werd benadrukt meer contact op prijs te stellen en dit ook in de nabije toekomst actief te willen bereiken.