Traditiegetrouw bracht de Raad van Kerken – Baarn een groet van de kerken over aan de moslimgemeenschap. In de vroegte van 28 juli sprak de voorzitter de volgende woorden:

“Namens de Raad van Kerken in Baarn groet ik jullie bij het vieren van Id al Fitr, het begin van het Suikerfeest aan het einde van de Ramadan. Er is vanuit de kerken grote waardering voor uw vastentraditie, die qua opoffering voor buitenstaanders moeilijk is te peilen. Het gaat diep. Het is een traditie van vasten, bidden en geven van aalmoezen. Dat bepaalt de agenda voor de voeding van het hart in het aanbidden van God.

Met een glimlach en een knipoog zouden we, nu het Suikerfeest begonnen is, met een Sinterklaasversje kunnen zeggen: Wie zoet is krijgt lekkers… Maar er is zoveel meer: u bidt een feestgebed, u omhelst, u helpt te vergeven wat tussen u en de ander in stond het afgelopen jaar, u brengt bezoeken aan familie en buren en u bezoekt de graven. Elke stap op het kerkhof wordt gezegend, zo zegt uw Profeet.

We leven in moeilijke tijden. In andere landen zijn moskeeën, synagogen en kerken niet veilig. We lezen het en schrikken er hevig van. Hoever kunnen mens afraken van respect voor elkaars godsdienstige traditie.
Het is daarom zo bijzonder dat we in Baarn niet langs elkaar heen leven en ik hier mag staan als christen en, wederkerig, enkele leden van uw gemeenschap op ons kerstfeest worden genodigd en ook aanwezig zijn.

Ik zou u en onszelf in deze moeilijke tijden drie sleutelwoorden willen aanreiken, die ook zo goed passen bij de oecumene tussen de christelijke kerken.
Het eerst woord is respect. Respect is een actieve houding om de ander die ook God zoekt en wil dienen op zijn of haar wijze te leren begrijpen.
Het tweede sleutelwoord is opvoeding. De volgende generatie, onze kinderen en kleinkinderen, helpen met hun levensvragen en hen vertrouwd maken met de antwoorden en rituelen die voor onszelf zo belangrijk blijken te zijn.
Het derde sleutelwoord is ontmoeting. Dat is zeker niet eenvoudig, want in een ontmoeting gaan we al snel de verschillen van elkaar uitvergroten. Dat is verspilde tijd. Verschillen zijn er nu eenmaal en hebben ook een waarde. Ze maken ons tot wie we zijn en mógen zijn. Beter is het om de ontmoeting te organiseren rondom thema’s die ons allen raken: hoe burger te zijn in de samenleving van nu, waar we de afgelopen week zo dichtbij elkaar stonden in de rouw. Participatie heet dat tegenwoordig.

Ik dank u voor de uitnodiging en ik hoop dat deze contacten nog vele jaren zullen voortduren en de sleutelwoorden respect, opvoeding en ontmoeting ons op onze eigen plaats voeden en we daardoor elkaar steeds tegen blijven komen. Laat ik eindigen met de drie woorden die voor vrede uit Ibrahims traditie voortkomen: Sjalom, Vrede en Salaam.”