Simone Poortman hield op 22 januari 2014 
de tweede oecumenelezing van de Raad van Kerken – Baarn. Zij heeft in oktober 2013 deelgenomen aan de Assemblee van de Wereldraad van Kerken in Busan (Zuid Korea) – haar derde Assemblee. Simone is lid van EDAN (Ecumanical Disability Advocates Network), een groep oecumenische christenen met een handicap.
EDAN is één van de groepen die zich al vroeg beraden op een assemblee. Andere georganiseerde netwerkgroepen zijn: minderheden, jongeren, vrouwen en inheemsen. De gedachte is om door de presentie én deelname van deze groepen aan de Assemblee duidelijk te maken dat kerken niet heel zijn als voor deze groepen niet in alle opzichten een plaats wordt gemaakt.
EDAN laat zien dat voor gehandicapten hindernissen overal dezelfde zijn. Allereerst de directe gevolgen van de fysieke beperking. Is er bijvoorbeeld een aparte opgang naar het kerkgebouw? Voorts, de beeldvorming: aantonen dat je niet zielig bent. “Zal ik koffie voor u halen,” was een heel praktisch voorbeeld dat Simone gaf. Het derde punt is het leren inclusief te denken: allen zijn gelijkwaardig. Het vierde is de theologie: het leren Bijbel lezen vanuit de positie van de gehandicapte. De gehandicapte is geen zondaar, zoals in menig Bijbels verhaal te lezen staat. Hij is een mens die door Jezus in de kring getrokken wordt en ten voorbeeld wordt gesteld.
Tenslotte houdt EDAN de gehandicapte voor: zich te ontwikkelen. Als je niet ‘mobiel’ bent, zorg dat je het wordt. EDAN is een echte moderne netwerkorganisatie geworden. Ze vormt een grote steun voor christenen in landen(kerken) waar de gehandicapte nog een lange weg moet gaan om gezien te worden.