In de vredesweerk organiseert organiseert de Raad van Kerken – Baarn op vrijdagmiddag 26 september een ingetogen Vredeswake in de Pauluskerk. Kerkklokken zullen oproepen om hieraan mee te doen. Iedereen kan komen, religieus of niet, en van welke religie dan ook! Aanwezigen en mensen die de kerkklokken horen, zullen gezamenlijk het bekende gebed van Franciscus van Assisi  bidden:

Heer, maak mij een instrument van Uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat heerst,
laat mij vergeven wie mij beledigde,
laat mij verzoenen wie in onmin leven,
laat mij geloof brengen aan wie twijfelt,
laat mij waarheid brengen aan wie dwaalt,
laat mij hoop brengen aan wie wanhoopt,
laat mij licht brengen aan wie in duisternis is,
laat mij vreugde brengen aan wie bedroefd zijn.

Laat mij niet zoeken getroost te worden, maar te troosten,
niet begrepen te worden, maar te begrijpen,
niet bemind te worden, maar te beminnen.
Want het is toch door te geven, dat men ontvangt
door te verliezen, dat men vindt
door te vergeven, dat men vergiffenis ervaart
door te sterven, dat men verrijst tot het eeuwige leven. Amen.

Muziek en stiltemomenten

Naast de muziek ‘Herr Erbarme dich’ speelt en improviseert Esther Nuijten op de blokfluit ‘Dona Nobis Pacem’ (geef ons vrede) en ‘Vater unser im Himmelreich’. Er zullen stiltemomenten zijn en er is gelegenheid om een kaars aan te steken.

Vredesweek

De jaarlijkse Vredesweek, in 1967 in het leven geroepen door vredesorganisatie PAX, is een tegenreactie op alle oorlogen en gewapende conflicten die wereldwijd woeden. De verhoudingen in de wereld lijken meer dan ooit in onbalans. Samenlevingen worden ontwricht, onschuldige burgers komen om en stromen vluchtelingen zijn het hartverscheurende gevolg. Elke minuut sterft er ergens ter wereld iemand als gevolg van gewapend conflict. Dat zijn 1.500 mensen per dag en een half miljoen mensen per jaar.
www.paxvoorvrede.nl

Traditiegetrouw bracht de Raad van Kerken – Baarn een groet van de kerken over aan de moslimgemeenschap. In de vroegte van 28 juli sprak de voorzitter de volgende woorden:

“Namens de Raad van Kerken in Baarn groet ik jullie bij het vieren van Id al Fitr, het begin van het Suikerfeest aan het einde van de Ramadan. Er is vanuit de kerken grote waardering voor uw vastentraditie, die qua opoffering voor buitenstaanders moeilijk is te peilen. Het gaat diep. Het is een traditie van vasten, bidden en geven van aalmoezen. Dat bepaalt de agenda voor de voeding van het hart in het aanbidden van God.

Met een glimlach en een knipoog zouden we, nu het Suikerfeest begonnen is, met een Sinterklaasversje kunnen zeggen: Wie zoet is krijgt lekkers… Maar er is zoveel meer: u bidt een feestgebed, u omhelst, u helpt te vergeven wat tussen u en de ander in stond het afgelopen jaar, u brengt bezoeken aan familie en buren en u bezoekt de graven. Elke stap op het kerkhof wordt gezegend, zo zegt uw Profeet.

We leven in moeilijke tijden. In andere landen zijn moskeeën, synagogen en kerken niet veilig. We lezen het en schrikken er hevig van. Hoever kunnen mens afraken van respect voor elkaars godsdienstige traditie.
Het is daarom zo bijzonder dat we in Baarn niet langs elkaar heen leven en ik hier mag staan als christen en, wederkerig, enkele leden van uw gemeenschap op ons kerstfeest worden genodigd en ook aanwezig zijn.

Ik zou u en onszelf in deze moeilijke tijden drie sleutelwoorden willen aanreiken, die ook zo goed passen bij de oecumene tussen de christelijke kerken.
Het eerst woord is respect. Respect is een actieve houding om de ander die ook God zoekt en wil dienen op zijn of haar wijze te leren begrijpen.
Het tweede sleutelwoord is opvoeding. De volgende generatie, onze kinderen en kleinkinderen, helpen met hun levensvragen en hen vertrouwd maken met de antwoorden en rituelen die voor onszelf zo belangrijk blijken te zijn.
Het derde sleutelwoord is ontmoeting. Dat is zeker niet eenvoudig, want in een ontmoeting gaan we al snel de verschillen van elkaar uitvergroten. Dat is verspilde tijd. Verschillen zijn er nu eenmaal en hebben ook een waarde. Ze maken ons tot wie we zijn en mógen zijn. Beter is het om de ontmoeting te organiseren rondom thema’s die ons allen raken: hoe burger te zijn in de samenleving van nu, waar we de afgelopen week zo dichtbij elkaar stonden in de rouw. Participatie heet dat tegenwoordig.

Ik dank u voor de uitnodiging en ik hoop dat deze contacten nog vele jaren zullen voortduren en de sleutelwoorden respect, opvoeding en ontmoeting ons op onze eigen plaats voeden en we daardoor elkaar steeds tegen blijven komen. Laat ik eindigen met de drie woorden die voor vrede uit Ibrahims traditie voortkomen: Sjalom, Vrede en Salaam.”

De oecumenische dienst op 15 juni jongstleden werd gehouden in een volle Pauluskerk. Gemeenteleden van veel van de aangesloten geloofsgemeenschappen waren op deze zondag van de Drie-eenheid naar de Pauluskerk gekomen voor de traditionele gezamenlijke dienst.

Voorgangers waren ds. M. Los (Pauluskerk), ds. C. Kruijswijk Jansen (Paaskerk) en mw. A. Meelker (het Apostolisch Genootschap). Aan de dienst werd bovendien medewerking verleend door een van de koren van Het Apostolisch Genootschap.

RTV Baarn was met radio en TV aanwezig, en maakte deze TV-uitzending:

De Paasjubel op Eerste Paasdag kreeg aandacht in De Wereld Draait Door van 28 april (vanaf minuut 34:13). In de rubriek met verrassende gebeurtenissen op TV – dankzij het idee van onze voorzitter om een aantal duiven los te laten. De duiven waren wat versuft…
Zie ook de hele reportage van RTV Baarn.

Eerst werd één witte Paasduif losgelaten: “de witte vogel van de verlossing, de verrijzenis en de vergeving. Daar nu is het feest van Pasen. Halleluja. De Heer is waarlijk opgestaan,” aldus voorzitter René van den Beld. Bij het zingen van U zij de Glorie werden nog enkele witte duiven losgelaten, en daar haakt De Wereld Draait Door op in.
Overigens, in tegenstelling tot de suggestie op de TV, waren de duiven niet dood; ze waren slechts versuft door het verblijf in de duifvriendelijke doos. De teruggestopte duiven maken het inmiddels weer goed!

Op eerste Paasdag verzamelden ruim 150 mensen zich op de Brink voor de tweede Baarnse Paasjubel. Ongeveer 60 mensen zongen mee in het gelegenheidskoor onder leiding van Anke te Lintelo. De zang werd begeleid door blazers van Harmonie Crescendo.

Bekende en minder bekende Paasliederen werden door het koor, deels in samenzang met het publiek, gezongen. Daaronder een bewerking van het Hallelujah van Händel, U zij de Glorie en Laudate Omnis Gentes.

De voorzitter van de Raad van Kerken – Baarn, ds. René van den Beld, hield een korte toespaak. Hij zei onder meer: “Met Pasen komen we ergens vandaan. Als ik aan Goede Vrijdag denk, denk ik aan boze menselijke gevoelens die in de lucht hangen. Gevoelens die ook tot de kruisiging van de Mensenzoon op Goede Vrijdag hebben geleid.” Deze gevoelens werden gesymboliseerd door elf donkere duiven, de “boze V’s”: vernedering, verguizing, verdachtmaking, verlating, verraad, verloochening, verminking, verachting, vervreemding, vrees en verduistering.

“Wat een voorrecht om hier in alle rust op Paasmorgen op dit  plein te mogen staan en in (politieke) vrijheid te zingen!” Eén witte Paasduif werd daarna losgelaten: “de witte vogel van de verlossing, de verrijzenis en de vergeving. Daar nu is het feest van Pasen. Halleluja. De Heer is waarlijk opgestaan.” Bij het zingen van U zij de Glorie werden nog enkele witte duiven losgelaten.